သူ့နာမည်က ဖြိုးကိုကို ။ ဒါပေမယ့် အသိမိတ်ဆွေတွေရော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကရော ဖြိုးလေး လို့ ခေါ်ကြတယ်။ အရပ်ရှည်ပေမယ့် ပိန်ပြီးသွယ်တယ်။ အသားဖြူတော့။ ပိုးဟပ်ဖြူ လို့ ကျောင်းမှာတုန်းက နာမည်ပြောင် ခေါ်ကြတယ်။ အလုပ်လုပ်တာက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ ဂိုဒေါင်စာရင်းကိုင်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ ဂိုဒေါင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကိုရာဇာနဲ့ ခင်ခဲ့တယ်။
ကိုရာဇာက အရပ်မြင့်ပြီး အသားညိုတယ်။ အလေးတွေ ဘာတွေ မတော့ ကိုယ်လုံးက ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ။ သူက ကုမ္ပဏီရဲ့ ရှယ်ယာဝင် တစ်ယောက်။ ဖြိုးလေးနဲ့ ကိုရာဇာ စတွေ့ကတည်းက ခင်ခင်မင်မင် မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုရာဇာမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်။ နဒီ တဲ့။ နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် လူကလည်း လှတယ်။ ချောတယ် သွက်တယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ကလဲ ကိုရာဇာနဲ့ လိုက်တယ်။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းပဲ။ ကိုရာဇာနဲ့ အတူရုံးကို တစ်ခါတလေ လိုက်လာတယ်။
ဖြိုးလေးကတော့ ကိုရာဇာနဲ့ တွဲသွားတဲ့ နဒီ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းတောင့်တောင့်ကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းခနခန ချနေရတယ်။ ဒီအိုးကြီးသာ ဖြိုလိုက်ရလို့ကတော့ အိနေမှာပဲ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပေါ့။ စိတ်ကူးထဲမှာ နဒီ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး အိုးကြီးကို ဖြိုနေတဲ့ပုံ ခဏခဏ စိတ်ကူးနေမိတယ်။
တစ်ရက်တော့ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို ညနေကြရင် ဘီယာ သောက်ရအောင် ဆိုပြီး ချိန်းတယ်။ ဘီယာဆိုင်မှာ သောက်ကြရင်း အရှိန်နည်းနည်းတက်လာတော့ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို မေးတယ်။ သူ့ရည်းစား နဒီကို ဘယ်လိုမြင်လဲ။ စွဲဆောင်မှုရှိသလား၊ ရုပ်ဆိုးသလားတဲ့။ ဖြိုးလေး ဖြေရခက်သွားတယ်။ စွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ ဖြေရင်လဲ၊ နဒီ့ကို သူကြိုက်နေတာ ကိုရာဇာ သိသွားဦးမယ်။ ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ ပြောရအောင်လဲ နဒီ လို မိန်းမကို ဘယ်သူကမှ ရုပ်ဆိုးတယ် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ
“နဒီက လှပါတယ်။ သူ့ကို ရတာ ကိုရာဇာ ကံကောင်းတာပေါ့”
လို့ မယုတ်မလွန် ဖြေလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာက ခေါင်းကို တစ်ချက်ညိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ နဒီ့ မွေးနေ့ဖြစ်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ်။ နောက်ပြီး နဒီ့ မွေးနေ့အတွက် အမှတ်တရ တစ်ခုလောက် လုပ်ပေးချင်တယ်တဲ့။ သူများနဲ့ မတူ ထူးထူး ခြားခြား လုပ်ပေးချင်တာတဲ့။
“ကိုဖြိုးလေးကို ကျနော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ်ဗျာ။ ခင်ဗျား နဒီ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ သိတယ်။ သူ့ကို ခင်ဗျား ချချင်နေတာ ခင်ဗျား မျက်လုံးထဲမှာ ပေါ်နေတယ်။ နဒီကလဲ ကျနော် မဟုတ်တဲ့ သူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အိပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိတယ်။ ကျနော်ကလည်း ခွင့်ပြုချင်ပါတယ်။ ခင်ဗျား အနေနဲ့ ကျနော့်ကို ထူးဆန်း တယ်ထင်နေမှာပဲ။ ဒါမထူးဆန်းပါဘူး။ လူတော်တော်များများမှာ ဒီဆန္ဒရှိပါတယ်။ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ ထုံးစံတွေ ကြောင့်သာ ထုတ်မပြောရဲကြတာ။ နဒီကလည်း ပြောတယ် သူ ဖြိုးလေးကို စိတ်ဝင်စားတယ်။ တစ်ညလောက် အတူနေဖူးချင်တယ်တဲ့”
ကျနော် အရမ်းအံ့သြသွားလို့ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကျနော် စိတ်ကူးထဲမှာ ချနေတဲ့ မိန်းမက ကျနော်နဲ့ အိပ်ချင်တဲ့ အကြောင်းကို သူ့ဘဲဖြစ်သူက ပြောပြနေတာလေ။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲ
“နဒီ့မှာ အဲ့လို ဆန္ဒ ရှိတယ်ဆို ကျနော် ကူညီ…”
ဖြိုးလေး စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ကိုရာဇာက ဖျက်ပြောလိုက်တယ်။
“ကျနော် စကားဆုံးအောင် ပြောဦးမယ်။ ခင်ဗျားနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လုပ်ချင်တာ လုပ်ဆိုပြီး ကျနော်က လွတ်ပေးထားမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်လဲ လုပ်ချင်တာ ရှိတယ်။ နဒီကလဲ ကျနော် တစ်ခြားယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ကို လုပ်နေတာမျိုးကို မြင်ဖူးချင်တယ်တဲ့။ အဲ့တော့ နဒီ့ကို ဘာမှ မလုပ်ခင် ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အရင် ပြုစုပေးရမယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်က ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုး ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အရင်လုပ်ပေးရမယ်။ ခင်ဗျားကိုတော့ ကျနော်က ဘာမှ လုပ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော့်ကို ပြုစုပြီးတော့မှ နဒီ့ကို ခင်ဗျားကြိုက်သလိုလုပ်။ ကဲ ဘယ်လိုလဲ စိတ်ဝင်စားသေးလား”
ကိုရာဇာ ပြောတာကို ဖြိုးလေး ရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားစရာမလိုဘူး။ ဘီယာ သောက်ထားတဲ့ အရှိန်ကလဲ တက်နေပြီ။ နဒီ့ကို ဖြုတ်ရမယ်ဆိုရင် တခြားဘာလုပ်ရလုပ်မယ်။ ဖြိုးလေး လက်ခံလိုက်တယ်။
ကိုရာဇာက သူ့ကို တိုက်ခန်းတစ်ခုရဲ့လိပ်စာ ပေးတယ်။ နောက် နာရီဝက်နေရင် လာခဲ့ဖို့မှာပြီး သူအရင် ပြန်သွားတယ်။ ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် ၁၅ မိနစ်လောက် စောပြီး ဖြိုးလေး ရောက်သွားတယ်။ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကုတင်အကြီးကြီး တစ်လုံးတွေ့တယ်။ တခြားဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးချွတ်ထားလို့ ကိုရာဇာက တခြားအခန်းကနေ လှမ်းပြောလိုက်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ လူကိုတော့ မတွေ့သေးဘူး။
ဖြိုးလေး အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ ပုံထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တစ်ခါမှ မရောက်ဘူးတဲ့ တစိမ်းနေရာမှာ အဝတ်အစားမပါပဲ ရပ်နေရတာ စိတ်မသက်သာဘူး။ ဒီကိုလာတော့ နဒီ့ကို ဖြုတ်ရမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပေါင်ကြားက ခေါင်းထောင်နေပေမယ့် အခုကြတော့ ခပ်ပျော့ပျော့်အနေအထားနဲ့ တွဲလောင်းဖြစ်နေပြီ။ တံခါးပွင့်ပြီး ကိုရာဇာဝင်လာတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးပဲ အဝတ်အစား တစ်ခုမှ မပါဘူး။
ဖြိုးလေး ကိုရာ့ဇာ ကိုယ်လုံးကို ကြည့်မိတယ်။ ရင်အုပ်ကားကား၊ ပခုံးကျယ်ကျယ်နဲ့။ လက်မောင်းတွေကလဲ ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖုထစ်နေတယ်။ ကိုရာဇာ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကလဲ မတ်ထန်နေတာပဲ။ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို သူ့နားလာပြီး ဒူးထောက်ဖို့ ပြောတယ်။ ဖြိုးလေး လျှောက်သွားပြီး ကိုရာဇာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေလိုက်တယ်။
ကိုရာဇာ့ဒုတ်က ဖြိုးလေး မျက်နှာနဲ့ တတန်းထဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ရှေ့တစ်လက်မလောက်သာ တိုးရင် မျက်နှာကို ဒုတ်နဲ့ ထောက်မိပြီ။ ဖြိုးလေး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေတယ်။ ဒါမျိုး တစ်ခါမှလဲ မကြုံဖူးဘူး။ ကိုရာဇာ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှ မပြောပေမယ့် စိတ်မရှည်တဲ့ပုံ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဖြိုးလေး ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုပေးတယ်။ လက်ထဲမှာ ပူးနွေးနွေး ဒုတ်ကြီး ကိုင်လိုက်ရတော့ ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး။ ယောက်ျားချင်း တခြားလူ ဒုတ်ကို အခုမှ ပထမဆုံး ကိုင်ဘူးတာ။ မလွှတ်ချင်လောက်အောင် ကိုင်လို့ကောင်းတယ်။
“ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်”
ကိုရာဇာက ပြောလိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး ပါးစပ်ထဲ ကိုရာဇာ့လီးက ဘယ်လိုဝင်သွားမှန်း မသိလိုက်ဘူး။ စိတ်ထဲကလဲ ဇဝေဇဝါနဲ့ ဘာလုပ်လို့ လုပ်နေမိမှန်း မသိဘူး။ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေမိပြီ။ လီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ထိုးကြည့်လိုက်တယ်။ အရသာက အရမ်းမဆိုးပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား ဒစ်ဖျားကို ငုံးထားရင်းနဲ့ လျှာက ဒစ်ပတ်ပတ်လည်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။
ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကြီးက မာသည်ထက် မာလာပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးတစ်ချောင်းဝင်နေတာက စိတ်တော့ မသက်သာဘူး။ ဖြိုးလေး မလုပ်ချင်လဲ၊ ကိုရာဇာက တောင်းဆိုထားတာဆိုတော့ ငြင်းမရဘူး။သူကိုယ်တိုင်လဲ လက်ခံခဲ့တာလေ။
အဲ့ဒီ့အချိန်မှာပဲ နဒီ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မဆိုလို့ တစ်ခုမှ မကပ်ဘူး။ ဖြိုးလေးပါးစပ်ထဲ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကြီး ဝင်နေရင်း နဒီ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ နဒီက သူတို့ နှစ်ယောက် ရှိတဲ့နားကို တစ်လှမ်းခြင်းလျှောက်လာတယ်။ နို့အုံကြီးက လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာတောင်နေတာပဲ။
ကိုရာဇာနဲ့ ဘေးချင်းယှဉ်ရပ်ပြီး လိုက်တယ်။ ဖြိုးလေးက ကြမ်းပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်နေရင်း ကိုရာဇာဒုတ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပေးရင်း နဒီ့ အဖုတ်ကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဖြိုးလေး စိတ်တွေ နဒီ့အဖုတ်ကိုမြင်ရတော့ ထကြွလာပြီး ပါးစပ်ထဲဒုတ်ကြီး ငုံထားရင်းမှ တံတွေး မျိုချမိတယ်။ အဖုတ်က အမွှေးအမျှင် တစ်ပင်မှ မရှိဘူး။ ပန်းနုရောင်ရဲနေပြီး၊ ဖောင်းကားနေတာပဲ။
ဖြိုးလေး ခေါင်းက ကိုရာဇာ့ ဒုတ်ကို အထက်အောင် စုန်ဆန်ရင်း လှုပ်ရှားနေတယ်။ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကလဲ အစွမ်းကို မာထန်နေပြီ။ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေး ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဒုတ်ကို ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် လိုးသွင်းနေတယ်။ ဖြိုးလေးက ပါးစပ်ကို ဟနိုင်သမျှဟပေးပြီး ဝင်နိုင်အောင် ကြိုးစားပေးတယ်။ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ ဒုတ်လုံးပတ်က အပြည့်ဖြစ်နေပြီး ဖြိုးလေး တစ်ချက်တစ်ချက် ပျို့တက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် မအန်အောင် ကြိုးစားထိန်းနေတယ်။
ကိုရာဇာ့ကို မှုတ်ပေးနေရင်း ဖြိုးလေး မျက်စိက နဒီ့ကို တစ်ချိန်လုံးကြည့်နေတယ်။ ဖြိုးလေး ဒုတ်ကလဲ အတွေ့အကြုံ အသစ်ကြောင့် အရမ်းကို ထန်မတ်နေပြီ။ နဒီက မတ်တပ်ရပ်နေရာကနေ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ ဖြိုးလေး နောက်ကို လျှောက်သွားတယ်။ နဒီ့လက်ထဲမှာ အရာဝတ္ထု သေးသေးလေး တစ်ခု ကိုင်ထားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ဘာလဲတော့ သေသေချာချာ မမြင်ရဘူး။ ဖြိုးလေး နောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။